حال دل

رمضان هر سال، بیشتر میفهمم که خوردن و آشامیدن فقط برای رفع گرسنگی و تشنگی نیست. بیشتر خوراکی هایی که در روز می خوردم برای تفریح یا بهانه معاشرت با دیگران بوده. مثلا یک پیام تلگرام به یک دوست که "میای بین کلاسامون بریم شریف پلاس یه جیزی بخوریم؟" بیشتر یعنی "میای بین کلاسامون بریم حرف بزنیم؟" و من چقدر، چقدر این حرف زدن های طولانی و بدون هدف را دوست دارم که اتفاقا خیلی وقت ها موضوعاتش تکراریست: اپلای، پروژه، اینترنشیپ، سفر، هدف زندگی، دوست داشتیم چطوری زندگی می کردیم و چرا آنطور زندگی نمیکنیم، تغییر، ازدواج، عشق، گاهی حرف های خاله زنکی و ...

بخش دیگری از خوردنی هایی که می خوردم برای تفریح بوده، وقتی حوصله ام سر می رود یا خسته می شوم دلم می خواهد سر یخچال بروم. وقتی فیلم می بینم دوست دارم دهانم بجنبد :)) و خلاصه بخش عمده خوراکی های بین وعده های اصلی بیشتر از جنبه گرسنگی جسم، به گرسنگی روح برمی گردد!