حال دل

مرسی از تسنیم عزیزم برای دعوت :)

اینجا گوشه‌ی مورد علاقه‌ی من است. با سفره قلمکار اصفهان که مامان برایم خریده، قوری و لیوان چای که همیشه روی میزم است، کتاب‌هایم، گل‌های گلدان که بسته به فصل عوض می‌شوند، گلدان روی طاقچه که هدیه‌ی هوگو و نحلا و آلبرتوست، قاب عکس‌ها و یادگاری‌های دوستان ایرانم، پنجره‌ای که بارها باران را از آن به تماشا نشسته‌ام و برای کبوترها پشتش دانه ریخته‌ام. اینجا کار کرده‌ام، درس خوانده‌ام، تماس‌های تصویری بی‌شمار با عزیزانم گرفته‌ام، صندلی را توی راهرو گذاشته‌ام و مت یوگا پهن کرده‌ام و با فاطمه و پاملا ورزش کرده‌ام. اینجا خندیده‌ام، گریه کرده‌ام، دل‌تنگ شده‌ام، کلافه شده‌ام، بغض کرده‌ام. من اینجا را خیلی دوست دارم. احساس می‌کنم بخش مهمی از من در آن شکل گرفته و وقتی از اینجا بروم حتما دلم برایش تنگ می‌شود.