حال دل

از وقتی که چالش راه افتاد خدا خدا می‌کردم که کسی من را دعوت نکند. نه به خاطر اینکه نخواهم عکس از خودم بگذارم یا چیز دیگر، به خاطر اینکه به این به اصطلاح چالش انتقاد دارم ولی ماندن در رو در بایستی شرکت کردن در آن هم چالشی است برای خودش. اما وقتی چندتا از دوستانم به من لطف داشتند و دیدم مجبور به شرکت هستم می‌خواستم اول در همان اینستاگرام بنویسم چرا نمی‌خواهم شرکت کنم ولی دیدم نوشتن جایی که تقریبا همه شرکت کرده‌اند درست نیست. دوست ندارم شبیه آدم‌هایی که می خواهند صرفا با جریان مخالفت کنند به نظر برسم و دوستانم فکر کنند دارم به آن‌ها انتقاد می‌کنم. ولی اینجا می‌توانم بنویسم، نه خیلی بدون ترس از قضاوت شدن ولی حداقل بدون ترس از ناراحت کردن دوستان عزیزم.

چرا با چالش عکس سیاه و سفید مخالفم؟

اول بیایید ببینیم اولین چیزی که این چالش نشان می‌دهد چیست؟ میلیون‌ها عکس سیاه و سفید از زن‌ها با کپشن "چالش را قبول کردم" و "زنان توانمندسازٍ زنان". انتقاد اول: چه چالشی؟ اینکه قشنگ‌ترین عکست را سیاه و سفید کنی و پست کنی دقیقا چه چالشی دارد؟ و انتقاد دوم: با این کار چطور به توانمند کردن زن‌ها کمک می‌کنی؟

بعد می‌بینی نه، انگار ریشه‌ی این حرکت چیز دیگری بوده. همه استوری آن پست را می‌گذارند که راجع به آن جنایت هولناک در حق دختر ترکیه‌ای توضیح می‌دهد. کمی داستان منطقی می‌شود. نوشته که با هر قتل ناموسی در ترکیه عکس آن زن در روزنامه‌ها به صورت سیاه و سفید چاپ می‌شود. زنان با این چالش می‌خواهند بگویند عکس‌ هر یک از آن‌ها می‌تواند بعدی باشد. خب، انگار حالا چالش بودن این حرکت روشن می‌شود. اینکه عکس خودت را بگذاری که بگویی من می‌توانم مقتول بعدی در روزنامه‌ها باشم سخت است. ولی، برویم سراغ پیام دعوت به این چالش.

پیام به انگلیسی است که ترجمه‌اش می‌شود: 

من برای انتخاب اینکه چه کسی را برای چالش انتخاب کنم محتاط بودم، اما گذشته از همه‌ی کسانی که می‌دانم اینطور فکر می‌کنند، میان زنان انتقاداتی وجود دارد؛ به جایش ما باید مراقب همدیگر باشیم. ما همانطوری که هستیم زیباییم. یک عکس سیاه و سفید از خودت پست کن و بنویس چالش را قبول کردم و نام من را منشن کن. پنجاه زن دیگر را به صورت خصوصی مشخص کن تا همین کار را انجام بدهند. من تو را انتخاب کردم چون تو زیبا، قوی و فوق‌العاده‌ای! بیایید همدیگر را لایک کنیم.

چی شد؟ چرا ربطی به ترکیه و قتل ناموسی و این چیزها نداشت؟ من فکر می‌کنم اینجا دو تا جریان با هم قاطی شده‌اند. پارسال هم دقیقا همین موقع‌ها یک چالش عکس سیاه و سفید بین زنان اینستاگرام راه افتاد. یادم هست آن موقع هم یکی از دوستانم دعوتم کرد و به سختی با وجود رو در بایستی شرکت نکردم. حالا این اتفاق در ترکیه همزمان شد با یک چالش دیگر و یک جریان بزرگ‌تر شکل گرفت. حالا به صورت کلی اشکال این داستان از نظر من چیست؟ 

"ما همانطوری که هستیم زیباییم." من با این مشکل دارم. صد البته که گزاره‌ی درستی است، ولی چرا اکثر جریانات توانمندسازی زنان روی زیبایی تاکید می‌کنند؟ چرا نمی‌بینیم مردها بگویند ما همانطور که هستیم زیباییم، خوش‌اندامیم؟ چرا وقتی می‌خواهیم زن‌ها قوی باشند، باز هم اول می‌خواهیم زیبا باشند و یا حداقل خودشان را زیبا بدانند؟ بی‌پرده بگویم، از نظر من این چالش می‌گوید بیایید عکس خودمان را بگذاریم و عکس همدیگر را لایک کنیم و نشان بدهیم زیبا هستیم. همین. آیا این بیشترین چیزی است که می‌توانیم از زن قوی نمایش بدهیم؟ زنی که خودش را زیبا می‌بیند؟ 

"خب حالا منظورت از این حرفا چیه؟ مخالفت می‌کنی که بگی روشن‌فکری؟ خب راه حلت چیه؟ اینطوری که همه‌ی جریانات اینترنتی رو زیر سوال می‌بری!" 

ممکن است برای شما هم سوالاتی از این دست پیش آمده باشد و با من مخالف باشید. اما دقیقا علت اینکه این‌ها را در همان اینستاگرام ننوشتم این بود که وقتی جریانی داغ است طبل مخالف زدن برچسب‌های زیادی می‌خورد. اگر چالش این بود که هرکسی یک زن موفق(و نه فقط زیبا!) معرفی کند، یا از تجربه و دست‌آوردهای شخصی‌اش بگوید، یا از چالش و تبعیضی که تجربه کرده بنویسد، یا منبع خوبی برای کسب اطلاعات بیشتر معرفی کند، یا خیلی چیزهای جایگزین دیگر به نظرم می‌شد گفت چالشی برای توانمندسازی زنان است. من را ببخشید که نمی‌توانم ربط قشنگ‌ترین عکستان با یک فیلتر سیاه و سفید را با هدف قوی کردن زنان درک کنم. از نظر من شما خیلی بیشتر و فراتر از فقط یک زن "زیبا" هستید!