حال دل

اولین بار که به زک گز تعارف کردم، به محض خوردنش گفت: Rose water! گفتم آره، گلاب هم داره. فردای آن روز، آمد و چیزی راجع به "گالِیب" گفت. متوجه منظورش نشدم تا اینکه گفت مگر rose water به فارسی گالیب نمی‌شود؟ تلفظ صحیح گلاب را یادش دادم. گفت گل میشود flower و اب می‌شود water، ولی گلاب فقط آب گل رز است. درحالی که از اطلاعاتش تعجب کرده بودم،گفتم که در متون ادبی و ... هرجا گل تنها بیاید منظور گل سرخ است. و برایش توضیح دادم که گلاب فقط از نوع خاصی از رز گرفته می‌شود، نه هر رُزی. دو روز بعد دوباره آمد و پرسید آیا اوی سنا را می شناسم یا نه. گفتم نه. گفت یک فیلسوف بوده که هزار سال پیش زندگی می‌کرده، سرچ کرد و در گوشی اش عکسش را نشانم داد. فهمیدم بوعلی‌سینا را می‌گوید! گفتم تو بوعلی را از کجا می‌شناسی؟ گفت او کسی بوده که اولین بار نحوه‌ی درست کردن گلاب را کشف کرده! درحالی که باز هم از اطلاعاتش تعجب کرده بودم، گفتم برایم جالب است که این‌قدر به گز و گلاب علاقمند شده! گفت درخت گز که گز از آن درست می‌شود درختی است که در ایالت او بسیار زیاد رشد می‌کند و رشد بی رویه‌اش در سال‌های اخیر موجب نگرانی شده. در حالی که خنده‌ام گرفته بود گفتم نکند قصد داری برگردی آمریکا کارخانه‌ی گزسازی راه بیندازی؟ خندید و گفت نه. گفتم مطمینی؟ گفت اگر من دنبال پول بودم که نمی‌آمدم فلسفه بخوانم! قبول داری؟ تقریبا قانع شدم، ولی علاقه‌ی عجیبش به گز هنوز برایم جالب است. حتی چندتا مغازه رفته بود تا گز پیدا کند. چند روز پیش هم آمد و گفت میخواهد فارسی یاد بگیرد و قصد دارد یک کتاب گرامر فارسی بگیرد و از من خواست برای تلفظ‌ها کمکش کنم! خلاصه که با یک گز، پاک دلباخته‌ی ایران شده :))