حال دل

همانطور که می‌دانید جام جهانی ۲۰۲۲ در قطر برگزار می‌شود. این کشور کوچک حاشیه‌ی خلیج فارس سال‌هاست که دارد برای این رویداد بزرگ جهانی آماده می‌شود، و کوچک‌ترین کشوری است که تا به حال میزبان این رویداد بزرگ جهانی بوده است. من با هیچ معیاری آدمی اهل فوتبال نیستم. ولی قبلا نوشته بودم که دوست دارم جام جهانی قطر آنجا باشم. حالا اما این آرزو را به جام جهانی بعدی موکول کرده‌ام.

از سال ۲۰۱۰ که قطر میزبانی جام را برنده شد، پروژه‌های بزرگ ساخت زیرساخت‌ها و استادیوم‌ها در این کشور کلید خورد. تعداد زیادی کارگر که غالبا از کشورهای فقیر جنوب آسیا مثل نپال هستند برای تامین نیروی کار مورد نیاز برای این پروژه‌ها به قطر مهاجرت کردند. این کارگران با امید به درآمد بالا به قطر که یکی از گران‌ترین کشورهای دنیاست مهاجرت می‌کنند، اما شرایط کاری و درآمدی بسیار دور از چیزی است که تصور می‌کردند. طبق گزارشی که سال ۲۰۱۴ از گاردین منتشر شده این کارگران در وضع اسف‌باری بوده‌اند. دمای هوا در تابستان قطر حتی به ۵۰ درجه می‌رسد، با رطوبت بالا. کار کردن در این شرایط با آب شور دریا برای استحمام و آب آشامیدنی نامناسب به کنار، رقم حقوق این کارگران تناسبی با میانگین درآمد خود قطری‌ها و بودجه‌ی چند میلیون دلاری جام جهانی ندارد. و از همه بدتر،در برخی موارد همین حقوق ناچیز هم به آن‌ها پرداخت نمی‌شده. برخی حتی بیشتر از یک سال هیچ پولی دریافت نکرده‌اند و از طرفی خانواده و زن و فرزندشان در کشورشان منتظر پولی هستند که امید داشتند برایشان می‌فرستند، و از طرفی حتی اگر پشیمان شده باشند پول خرید بلیط برگشت را هم ندارند!

و اما این همه‌ی ماجرا نیست. چند وقت پیش گزارش دیگری منتشر شد که از تعداد مشکوک مرگ کارگران در قطر پرده برداشت. طبق این گزارش، حداقل ۶۵۰۰ کارگر در این ده سال جان خود را در قطر از دست داده‌اند. مسئولان برگزاری قطر ارتباط این مرگ‌ها را با کار در استادیوم‌ها تکذیب کرده‌اند. طبق گفته‌ی آن‌ها، مرگ این افراد به جز تنها ۳۷ نفر، طبیعی و ناشی از بیماری‌های قلبی و غیره بوده. اما این ادعا با دانستن اینکه کارگران مهاجر عمدتا زیر ۳۵ سال، سالم و جوان هستند جور در نمی‌آید. حتی مرگ بر اثر حمله‌ی قلبی می‌تواند به علت شرایط کاری سخت در دما و رطوبت بالا و با ساعت‌های طولانی باشد، اما شرکت‌های پیمان‌کار زیر بار نمی‌روند و حتی غرامتی به خانواده‌های داغدار کارگران کشته‌شده نمی‌دهند.

مدتی است که جنبش‌هایی برای تحریم جام جهانی قطر راه افتاده است. استادیوم‌ها و هتل‌های قطر توسط انسان‌هایی در شرایط کاری غیر انسانی و برده‌داری ساخته شده‌اند. از قضا جام جهانی ۲۰۲۲ قرار است یکی از گران‌ترین و لاکچری‌ترین جام‌هایی باشد که تاکنون برگزار شده. این تضاد از نظر من نفرت‌انگیز است.